در ادامه گفت‌وگو با فعالان اجتماعی سراسر کشور، این بار سراغ وحید کریم‌پور، فعال اجتماعی و مسئول شبکه مدافعان جان در استان آذربایجان غربی رفتیم. او از سال ۱۳۸۴ در حوزه پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی فعالیت می‌کند و تجربیات ارزشمندی در زمینه کار با نوجوانان، جوانان و خانواده‌ها دارد. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

چه انگیزه‌ای باعث شد که وارد حوزه پیشگیری از اعتیاد شوید و فعالیت خود را در این مسیر ادامه دهید؟

من از نوجوانی به فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی علاقه داشتم و همیشه خدمت به مردم برایم ارزشمند بود. به همین دلیل رشته تحصیلی‌ام را روانشناسی انتخاب کردم تا بیشتر در بطن مشکلات مردم قرار بگیرم. در ادامه مسیر متوجه شدم که کار در حوزه اعتیاد نیاز بیشتری به فعالیت دارد؛ بنابراین تصمیم گرفتم فعالیت خود را به صورت جدی در حوزه پیشگیری از اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی دنبال کنم. از سال ۱۳۸۴ تاکنون در این مسیر مشغول هستم.

به نظر شما مهم‌ترین چالش‌هایی که در کار با نوجوانان و جوانان وجود دارد چیست؟

به باور من تأثیری که تبلیغات دشمن بر ذهن نوجوانان و جوانان گذاشته آینده این قشر را تحت‌الشعاع قرار داده و وظایف ما را سنگین‌تر کرده است. دشمنان نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران، خانواده‌ها را هدف گرفته‌اند. از سوی دیگر جوانان ما نیاز دارند دیده شوند، به آن‌ها بها داده شود و جایگاهشان در جامعه حفظ گردد. اگر خانواده‌ها ثبات و حمایت کافی داشته باشند، می‌توانند سد محکمی در برابر آسیب‌های اجتماعی باشند.

چه مهارت‌هایی برای یک فعال اجتماعی ضروری است؟

یک فعال اجتماعی قبل از هر چیز باید دانش اجتماعی داشته باشد و درباره نحوه حضور و فعالیت در اجتماع تحقیق کند؛ هم تحقیق کتابخانه‌ای و هم میدانی. علم بدون تجربه نتیجه‌بخش نیست. آسیب‌های اجتماعی مقوله‌ای گسترده است و بدون مهارت‌های لازم نمی‌توان با آن مقابله کرد. به همین دلیل یک فعال اجتماعی باید صبر، سعه صدر، اعتماد به نفس و همچنین تسلط بر مهارت‌های ده‌گانه زندگی را داشته باشد تا بتواند به‌طور مؤثر وارد میدان عمل شود.

وضعیت فعلی اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی در استان آذربایجان غربی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

اعتیاد به مواد مخدر هر ساله هزاران قربانی می‌گیرد و خسارات سنگینی به جامعه جهانی وارد می‌کند. ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی و قرار گرفتن در مسیر ترانزیت مواد مخدر از افغانستان، سهم بیشتری از این آسیب‌ها را متحمل می‌شود. استان آذربایجان غربی به دلیل هم‌مرزی با عراق، ترکیه، آذربایجان و ارمنستان، یکی از مسیرهای اصلی ترانزیت محسوب می‌شود. کمبود نیروی انسانی در مرزها، احتمال ورود و خروج مواد را افزایش داده و همین مسئله منجر به بالا رفتن جمعیت معتادین در استان و در نتیجه گسترش جرایمی همچون سرقت، فحشا و فروپاشی خانواده‌ها شده است. آمار زندان‌ها هم نشان می‌دهد عواملی مثل بیکاری، فقر اقتصادی و ناآگاهی از عواقب مصرف مواد، نقش مهمی در این بحران دارند.

مهم‌ترین دستاورد دوره‌ها و نشست‌هایی که در حوزه پیشگیری برگزار می‌شود چیست؟

این دوره‌ها از اهمیت بالایی برخوردارند؛ چرا که با حضور اساتید و فعالان اجتماعی استان‌ها، فرصتی برای تبادل تجربه و هم‌افزایی فراهم می‌شود. ما می‌توانیم از نتایج و دستاوردهای این نشست‌ها در استان خود استفاده کنیم و تأثیرات مثبت آن را در عمل مشاهده کنیم.

این نوع دوره‌های آموزشی چقدر می‌توانند در ارتقای آگاهی و مهارت فعالان اجتماعی مؤثر باشند؟

هرچه این دوره‌ها کاربردی‌تر برگزار شوند، تأثیرات مثبت‌تری بر دانش و تجربه فعالان اجتماعی خواهند داشت. تبادل نظرها در چنین جمع‌هایی هم صمیمی و هم تخصصی است و اطلاعات ارزشمندی به دست می‌آید که می‌تواند مسیر فعالیت‌های ما را روشن‌تر کند.

نظر شما درباره طرح «کشت محدود خشخاش» که اخیراً مطرح شده چیست؟

به نظر من کشت مواد مخدر در هر شرایطی پیشگیری و درمان اعتیاد را زیر سؤال می‌برد. چنین اقدامی مصرف‌کنندگان را به سمت این مواد سوق می‌دهد و در عین حال مصرف مواد قبلی هم ادامه پیدا می‌کند. این طرح می‌تواند تهدیدی برای افزایش عادی‌سازی مصرف مواد در جامعه باشد و قبح موضوع را از بین ببرد.